Sana yaşıyordum ,sana ölüyorum .

 Yüzün gözümün menzilindeyse ,kalbim daha hızlı çarpıyor ellerimde hafif titremeler oluyor.
Evet kabul ediyorum aptallaşıyorum, gözüme baktığında ne yapacağımı şaşırıyorum...
Bu arada konuştuğun herşeyi dinliyor gibi görünsemde duymuyorum ,anlamıyorum sadece gözlerine bakıp sövsende onaylıyorum ...


"Seni seviyorum " kelime topluluğu bana yetersiz geliyor, tanımlayamıyor içimdeki olağan dışı duyguları ...

Artık daha fazla hayal kuruyorum , umutlarımı yitirdiğim dünyamda yeni umutlarım var sana ve bana dair.

Başka bir şehirde sadece sen ve ben olmalıyız , belki bencillik yapıyorum ama , bir kalp kaç kişiyi yaşatabilir ki ?

Evleniriz , iki çocuk ideal dimi sence de ? Biri kız diğeri erkek olursa daha güzel olur .

Sonra saçımdaki ilk beyazları gördüğümde aynada, mutlu olabilirim, ne de olsa seninle yaşlanıyorum artık .

Ve en çok istediğim şey seninle ölmek, ama senin ölümünü Allah bana göstermesin .

Belki bir gece yattığımızda sabah ben olmam...Çoktan üşümüştür yaşlı bedenim .

Gözlerimin önünden geçmiştir bütün hayatım film şeridi gibi  ve o filmi mutlu sonu da bu olur.

Sevgilileriyle bizi izleyen seyirciler birbirlerine biraz daha sıkı sarılırlar , gözleri dolar ve mutlu bir aşk filmi başlamıştır çoktan . 

Ve son cümlesidir hayallerimin ve hayatımın ;

Sana yaşıyordum ,sana ölüyorum .

 Efsun E. - Ebedi hayalim